اینها صحبت‌های برادر شهیده مدافع سلامت فرناز کیهانی است.

فرناز در ۲۷ فروردین سال ۱۳۶۸ در خانواده‌ی پنج نفره در تبریز چشم به جهان گشود و در ۲۲ آبان ماه سال ۱۳۹۹ بر اثر ابتلا به ویروس کرونا چشم از جهان فرو بست.

وقتی با برادر این پرستار شهید تماس گرفتم، از او خواستم خاطرات خواهرش را بازگو کند، از لرزش صدایش معلوم بود به زور جلوی بغضش را گرفته تا بتواند حرف بزند، سخت است بعد از چند سال، خاطرات خواهری که برایش مادری کرده تداعی شود.

او از بچگی عاشق اسباب بازی‌های لوازم پزشکی بود

علیرضا کیهانی برادر شهیده فرناز کیهانی  می‌گوید: پدر و مادرم از اول برای خواهرم روپوش سفید و اسباب بازی‌های پزشکی می‌خریدند، زمان کنکور از مهندسی کشاورزی و پرستاری قبول شده بود پدر و مادرم می‌دانستند پرستاری رشته‌ی سختی است، راهنمایی می‌کردند تا کشاورزی را ادامه دهد ولی قبول نکرد گفت از بچگی به پرستاری علاقه دارم.

او می‌افزاید: اولین بیمار خواهرم، مادرم بود که به سرطان مبتلا شده بود و او با تمام وجود از مادرم مراقبت و نگهداری می‌کرد. 

او ادامه می‌دهد: در سال ۹۱ رشته‌ی پرستاری را تمام و به مدت دوسال در بخش ریه بیمارستان امام رضا خدمت کرد.

او با بیان اینکه خواهرم در آزمون استخدامی قبول شد و از سال ۱۳۹۳ در بیمارستان رازی مشغول شد، خاطرنشان می‌کند: همزمان به عنوان مربی به دانشجویان نیز تدریس می‌کرد.

کیهانی بیان می‌کند: نسبت به بیماران خود دلسوز و مهربان بود، حتی اوایل کار خود وقتی بیماری فوت می‌کرد تا چند روز ناراحت می‌شد،می‌گفتیم خب ذات بیمار است یا بهبود می‌یابد یا فوت می‌کند.

او با بیان اینکه بیماران را همانند خانواده‌اش دوست می‌داشت، می‌افزاید: در بخش کودکان بیمارستان رازی به کودکان و خانواده‌هایشان کمک و محبت می‌کرد.

او ادامه می‌دهد: دست و دل باز بود با حقوق کمی که داشت با موسسه خیریه محک آشنا شده و ماهانه مبلغی برای کمک به آنها واریز می‌کرد حتی هزینه‌ی یکی از بچه‌های کمیته امداد را نیز پرداخت می‌کرد و ما از این موضوع بعد از شهادتش باخبر شدیم.